Stories with a happy ending

De tentoonstelling Walk-in Worlds van de Amerikaanse kunstenaar Abner Preis - van 17 januari t/m 7 april 2019 te zien in Tetem - vormt de krachtige opening van Tetem’s nieuwe programmalijn Walk-in Worlds. Abner is momenteel volop aan het werk met de installaties voor deze tentoonstelling. Tetem zocht hem op en sprak met hem in zijn atelier in Amsterdam.

Stories with a happy ending
Abner is een verhalenverteller pur sang. “Stories have to have a happy ending. I’m interested in the good. I want to bring some light into people’s lives and give good things away.” Ook bij serieuze onderwerpen, zoals bv de vuurwerkramp of de vluchtelingencrises probeert Abner naar het licht te zoeken. “I’m looking for what’s unifying people, instead of what’s separating them”. Met zijn werk probeert Abner aan te zetten tot een dialoog. Zijn manier van representatie is toegankelijk, het verhaal eenvoudig. Op die manier kunnen mensen makkelijk in gesprek gaan naar aanleiding van hetgeen ze gezien en ervaren hebben. In plaats van kunst te benaderen vanuit een theoretisch perspectief, vertelt Abner verhalen over het leven. “Physical experiences are important, they are tools to get the work to really mean something, to actually ‘touch’ the audience. People get overloaded with information, it’s all cerebral. I’m going for the heart”.

Walk into different worlds
Het thema Walk-in Words wordt door Abner letterlijk uitgewerkt. Bezoekers van de tentoonstelling kunnen middels geavanceerde virtual reality technieken een andere wereld instappen en daar mensen van verschillende culturen, nationaliteiten, leeftijden en sociale klasse ontmoeten. Bij The Kitchen Conversations kan het publiek daadwerkelijk rondkijken bij de mensen thuis en zich hun levens voorstellen. “You’re allowed inside somebodies personal environment. You can have a look around and get the feeling of actually being there.” Als bezoeker kun je verschillende werelden binnenwandelen - met de VR bril op - en zo andere perspectieven krijgen. Abner vroeg de mensen voor deze installatie naar hun ideeën over de ideale gemeenschap. Hoe ziet die eruit? Wat brengt ons samen? Iedereen heeft daar een eigen idee over. Hij sprak o.a. met een Syrisch gezin, dat vele jaren geleden naar Nederland vluchtte, maar zich ondertussen helemaal opgenomen voelt in de Enschedese gemeenschap.

Hoewel elk persoon uniek is en zijn eigen verhaal te vertellen heeft, zijn er ook veel overeenkomsten. “All people want to be touched, everybody wants to be heard.” Dat is een van de redenen dat Abner graag met ouderen werkt. Zij zijn vaak vergeten, door hun familie en door de samenleving. “I want to listen to those people that are forgotten.” Voor de tentoonstelling zocht hij ouderen op in het verzorgingstehuis. Er werden opnames gemaakt bij het wekelijkse Koersbal (een soort bowlingspel), maar hij vroeg de hoogbejaarde mensen ook naar the best day of their life. De bezoeker ervaart het contrast tussen het heden en de herinnering die wordt opgehaald.

Bij Walk-in Worlds wordt de bezoeker ook meegenomen naar een kippenboerderij en een dierenasiel. In The Big Dance dans je samen met mensen van verschillende culturen en achtergronden de universele Vogeltjesdans. Om vervolgens opnieuw een totaal andere wereld in te stappen, namelijk die van het museum, waar een trompettist en een zanger tussen de schilderijen acte de presence geven. Het werkt vervreemdend, maar tegelijkertijd ook niet. Omdat de werken van Abner allemaal gaan over datgene wat we gemeen hebben, over menselijkheid. Over wat mensen bij elkaar brengt, niet wat hen verdeelt.

Abner Preis gebruikt traditionele elementen van storytelling en actieve publieksparticipatie in zijn installaties. Voor Walk-in Worlds betrekt hij bijzondere groepen uit de Enschedese samenleving bij de totstandkoming van de tentoonstelling.